De Nederlandse deeltijdklem

Nog steeds werken Nederlandse vrouwen massaal part-time, net als in 1985 is dat gemiddeld 25 uur voor een 35-jarige vrouw. In het NRC van zaterdag 21 oktober staat een zeer interessant artikel over onze deeltijdcultuur. Janneke Plantenga, hoogleraar economie van de welvaartsstaat in Utrecht, spreekt over de deeltijdklem. Een prachtige uitdrukking (voor een ingewikkeld en hardnekkig probleem) waar ze mee bedoelt: “Nederlands ouders vinden het van slecht ouderschap getuigen als ze hun kinderen vijf dagen per week naar de crèche zouden brengen en dat is ook zo omdat de kwaliteit ervan niet zo goed is. En die kwaliteit is niet goed, omdat er zo massaal in deeltijd wordt gewerkt”. Tal van instanties, naast crèches zijn ingericht op deeltijdwerkende moeders, zoals scholen, het zwangerschapsverlof etc.

Een vicieuze cirkel doorbreken en het aanleggen van een andere (flexibele) mal

SCP-onderzoeker Wil Portegies spreekt over een vicieuze cirkelde zich ook heeft uitgebreid naar werkgevers. De norm is voor moeders 2 tot 3 dagen werken, voor vaders 5 of 4 dagen. Het doorbreken van deze norm is uiterst gecompliceerd en het artikel eindigt met de conclusie dat het nodig is om flexibiliteit en diversiteit breder te trekken; een werkweek van 24 uur is prima, maar van 40 uur ook, voor vaders en voor moeders.

Verandert er dan niets?

Is alles bij het oude gebleven? In 2014 stond er een artikel in het FD over dit onderwerp, en eigenlijk…is de wereld in 3 jaar geen steek veranderd, daarom graag hierbij de link naar dat artikel met als titel: de man heeft een baan, zijn vrouw heeft een baantje

Justine Ruitenberg promoveerde op dit onderwerp, namelijk Keuzevrijheid en arbeidsmarktgedrag van Nederlandse moeders, zij concludeert hierin o.a.  dat de arbeidsurenwens van moeders wordt beïnvloed door hun sociale achtergrond en door de Nederlandse sociale norm van deeltijdwerk. Deeltijdwerk is de nieuwe sociale norm geworden voor moeders met jonge kinderen, concludeert Ruitenberg. Zowel fulltime werkende moeders als thuisblijfmoeders krijgen te maken met onbegrip en verwijten vanuit hun sociale omgeving.

Sinds 2003 ben ik werkzaam als directeur van Career & Kids. Ik zie wel dat er iets verandert, maar ik heb nog steeds mijn twijfels of mijn dochters evenveel kansen hebben als mijn zoon, zoals ik blogde 1,5 jaar geleden

We hebben sinds 2003 al stapjes gezet in Nederland, ik zie steeds meer mannen die ook kiezen voor paternity coaching, workshops volgen op het gebied van werk privé balans, steeds meer werkgevers die aandacht durven te besteden aan werk privé balans. Maar echte fundamentele stappen, nee die zijn er volgens mijn nog niet weet. Ik baal als ik groot in het nieuws zie deze weken dat “vrouwen tussen 25 en 35 jaar meer verzuimen”, dat helpt niet. Het vergrootglas wordt weer gelegd op werkende moeders, en dat zorgt dan weer dat de negatieve blik op werkende moeders in stand blijft.

#wegdeeltijdcultuurnorm: actie, dat zijn we verschuldigd aan onze dochters en zonen

Het wordt echt tijd voor actie om eindelijk eindelijk deze norm van deeltijdcultuur in Nederland te doorbreken, niet voor onszelf maar dat zijn we verplicht aan onze dochters EN onze zonen, zodat zij zelf vrije keuzes kunnen en durven maken hoe ze hun leven en hun werk willen indelen. ik pleit voor massale tweets #wegdeeltijdcultuurnorm. Doe mee en deel deze # onder het motto: wat je aangaat geeft, dat groeit!

Annemie Schuitemaker

directeur Career & Kids