Terug naar het oude normaal of houden we het nieuwe normaal?

21 april 202 worden de nieuwe regels betreffende het Corona virus bekend gemaakt. Veel mensen hopen op een versoepeling van de maatregelen. Ze willen graag weer zoveel mogelijk terug naar ‘normaal’. De kinderen weer naar school, zelf weer gewoon aan het werk, winkelen, een terrasje pikken, verjaardagen en feestjes vieren. En ik? Ik weet het niet…We leven nu al een paar weken in een andere modus als gevolg van die Corona maatregelen. Voor bijna iedereen is er wat veranderd, zowel praktisch als psychisch. Niet werken of vanuit huis werken, kinderen thuis, ze bezig houden en begeleiden met school, de deur niet meer uit kunnen of mogen, angst voor besmetting, een economische crises, baanverlies  etc. 

Het is anders, maar niet op álle fronten slechter, soms zelfs beter

Voor mij betekent dit vooral dat ik niet meer naar cliënten toe ga, maar dat ik ze begeleid vanuit huis middels beeldbellen. De workshops die ik verzorgde zijn tijdelijk gestopt, evenals wat andere werkzaamheden. Dit heeft gezorgd voor een andere werkwijze en ook voor minder werk en ik heb dus ineens tijd over. De periode vóór de maatregelen had ik heel erg druk, te druk eigenlijk. Ik was gespannen, mijn hoofd was overvol en ik keek al enorm uit naar de meivakantie, even rust, misschien zelfs even weg. En nu had ik onverwachts ineens meer tijd. De eerste 2 weken moest ik echt mijn draai zien te vinden. Zowel qua werk als thuis. Qua werk wilde ik eigenlijk dat alles goed doorliep, dat progressie geboekt werd door cliënten. Beeldbellen i.p.v. face2face contact was lastig, evenals hele dagen thuis in plaats van on-the-road. Daarnaast maakte ik me zorgen om de vele zieke mensen, de verwachte overvolle ziekenhuizen, het overvraagde ziekenhuispersoneel en om mijn vader van in de tachtig die alleen thuis woont en mijn financiële situatie. Als ik even niet werkte en gewoon andere dingen deed omdat het mooi weer was, voelde ik me schuldig. Ofwel, ik voelde me niet heel lekker. 

Aanpassen aan het nieuwe normaal = accepteren en loslaten

Inmiddels gaat het veel beter. Ik heb me neergelegd bij de situatie en geaccepteerd dat het nu eenmaal zo is en dat ik het niet in de hand heb. Dit maakt dat ik me een stuk beter voel. Het heeft gezorgd voor een heroriëntatie betreffende mijn werk, wat ik doe en hoe ik het doe. Ik doe mijn werk nog steeds zo goed mogelijk en kan nu accepteren dat het voor sommige cliënten even niet mogelijk is om prioriteit te leggen bij  het traject dat ze bij mij volgen. Met hen gaan het nu vooral om contact houden, ze door deze moeilijke tijd heen helpen door ze te ondersteunen om bv goed voor zichzelf te blijven zorgen. Bij anderen kunnen we bijna volle kracht vooruit blijven gaan en blijkt het beeldbellen helemaal niet ten koste te gaan van de kwaliteit. Sterker nog het biedt meer mogelijkheden. Bijvoorbeeld door meer kortere gesprekken te plannen, waardoor er frequenter contact is en cliënt zich meer kan focussen op een onderdeel en daar mee aan de slag kan gaan. Daarnaast scheelt het natuurlijk veel reistijd. Doordat ik meer tijd heb, ben ik ook kennis en vaardigheden bewust aan het ontwikkelen en ook dat voelt fijn.  

Wat vind ik belangrijk in mijn leven? Waaraan en hoe wil ik mijn tijd en energie besteden?

Ook privé heeft deze gedwongen quarantaine mij veranderd. Ik heb minder werk, ik heb geen sociale verplichtingen, ik ‘moet’ veel minder, ik ben relaxter. Het maakt ruimte vrij voor andere dingen. Vorig jaar heb ik een opleiding Acceptance & Commitment Therapy (ACT) gevolgd. Hierbij gaat het onder meer om je niet zozeer te laten leiden door je gedachten en gevoelens maar meer te leven naar je waarden. Wat vind ik belangrijk in mijn leven? Waaraan en hoe wil ik mijn tijd en energie besteden? Ik had me natuurlijk al wel vaker gerealiseerd dat ik daar niet helemaal naar leefde en kon daar niet zo gemakkelijk grote veranderingen in aanbrengen. Ondanks de kleine veranderingen die ik doorvoerde werd ik min of meer geleefd, wat me meer gespannen maakte, ervoor zorgde dat ik mijn eigen bepaalde leefregels op basis van mijn waarden aan mijn laars lapte en maar doorjakkerde. 

ACT in mijn dagelijks leven

Ik heb al veel geoefend met de praktijkopdrachten die we bij de ACT opleiding kregen en toch heb ik nu pas het gevoel dat ik er ook daadwerkelijk naar leef. Nu voel ik pas wat ik in mijn achterhoofd allang wist, naar streefde en toch onvoldoende deed. Ik heb nu veel meer rust, ik plof niet meer voor de tv na een dag werken, ik ben buiten, wandel, lees, doe wat in de tuin en kijk en luister naar de vogeltjes en het langzaam groen worden van de bomen en kan daar intens van genieten. Wordt het te koud, pak ik een dekentje. Voldoende bewegen kost me ineens geen moeite meer, ik doe het met plezier. Natuurlijk doe ik nog lang niet alles zoals ik het eigenlijk zou willen, dat zal ook wel nooit gebeuren en tegelijkertijd ben ik heel blij met hoe het nu gaat. 

De huidige situatie zorgt voor bezinning en een heroriëntatie op werk en leven. Qua werk zijn we gedwongen tot veel meer online werken. Naast nadelen zorgt dit zeker ook voor onvoorziene mogelijkheden. Career & Kids en Career & Live is  bezig met het zich verdiepen en scholen in deze mogelijkheden en het uitbouwen van onze online dienstverlening, naast het gebruik van online-programma’s als gezondeboel.nl en e-learning programma’s van LDC zijn we ook bijvoorbeeld zelf online trainingen aan het ontwikkelen. Mogelijkheden die ook naast de toekomstige face-to-face gesprekken een mooie aanvulling en verbetering van onze dienstverlening kunnen zijn.

Ik ben een prettiger mens voor mijn directe omgeving en dat verdienen ze

ikzelf meer rust heb, kan ik ook meer rust brengen in mijn coachingstrajecten. Ik heb minder behoefte aan controle en heb meer vertrouwen in mijzelf en de ander. Mijn kennis en vaardigheden ben ik aan het opfrissen, ik neem meer tijd voor analyse en voorbereiding. Dat alles maakt dat ik mij waardevol en een betere coach voel. Ook belangrijk, ik ben een prettiger mens voor mijn directe omgeving en dat verdienen ze. 

Back to normal?

En ik? Wat hoop ik nu wat betreffende de nieuwe maatregelen? Vasthouden aan mijn waarden en daar naar leven wordt een grote uitdaging als we meer terug naar ‘normaal’ gaan! Toch hoop ook ik op een versoepeling van de maatregelen. Dit betekent namelijk dat er minder mensen ziek worden, de mensen in de vitale beroepen ontlast worden, mijn cliënten weer face-to-face kan spreken, ik mijn vader weer kan omhelzen en -ook belangrijk- ik weer naar de kapper kan! 

Frieks Bruning

Partner/coach/trainer Career & Kids