Online workshops en trainingen, dat is de norm
De tweede lockdown is een feit. We hadden gehoopt eraan te ontkomen, maar het mocht niet zo zijn. Naast de zorgwekkende toestand van de zieken en ziekenhuizen en alle branches die nu stilgelegd worden, betekent dit voor mijn werk onder meer dat de door ons geplande workshops o.a. voor diverse gemeentes voor alleenstaande moeders die arbeid en zorg weer gaan combineren, face-to-face niet kunnen doorgaan en dat we alles moeten omzetten naar online-meetings.
Hoe maak ik de online workshop net zo interactief als de face-to-face workshop?
Nu ben ik online coachen inmiddels wel gewend en dat gaat ook boven verwachting goed. Online training geven is echter wel andere koek! Hoe maak ik de online workshop net zo interactief als de face-to-face workshop? Hoe zorg ik ervoor dat iedereen geboeid blijft en net zoveel opsteekt? Binnen Career & Kids en Career & Live wordt er al lang gewerkt met online workshops en trainingen en ik heb dus collega’s die daar heel handig mee zijn. Er wordt gebruik gemaakt van break-out rooms, mentimeter, kahoot, polls, moral, miro, hamboards, quizzen etc. Ik daarentegen voel me een digitale nitwit, bén een digitale nitwit kan ik beter zeggen. Alles moet gewoon werken en waar ik mezelf best als leergierig wil bestempelen, heb ik dat dus helemaal niet op dit vlak. Met computers is het voor mij net als met auto’s, ze moeten het gewoon doen en vooral doen wat ik wil. Je begrijpt, ik zie er enigszins tegenop om hiermee aan de slag te gaan. Techniek bezorgt mij stress, ik vind het niet interessant en mede daardoor onthoud ik het ook niet. Reden genoeg dus om me eraan proberen te onttrekken, wat tot dusverre redelijk lukte. Ik kon het vermijden. Inmiddels dus niet meer.
Een ervaren rot in het coach- en trainingsvak, maar….
Binnen Career & Kids ben ik een ervaren collega. Met vragen komen collega’s soms bij mij. Prima, fijn als ik iemand kan helpen. Laten zien dat ik op sommige vlakken echt de mindere ben van mijn collega’s, is soms best lastig, een ego-dingetje. Op het vlak van de digitale wereld heb ik dus een flinke achterstand en moet ik zaken opzoeken, uitzoeken, uitproberen en vragen aan anderen. Het vermijden is niet langer mogelijk. Normaal gesproken heb ik niet heel veel moeite met vragen stellen, over het algemeen zijn het in mijn ogen geen ‘domme’ vragen. Hooguit vragen naar de bekende weg. Op het gebied van computervaardigheden ligt dit wat anders. Ik ben bang dat ik echt hele domme vragen stel met als gevolg dat ik ze geregeld niet stel. Toch bang wat anderen van me zullen vinden.
Ik kan en wil het niet ontwijken
Aan de andere kant is het maar goed dat ik het niet meer kan ontwijken, ik vind het namelijk wel belangrijk dat ik aangesloten ben en blijf bij nieuwe ontwikkelingen zodat ik over een paar jaar niet een oude oma ben die nergens meer iets van snapt.
Fight, flight or freeze, de bekende stress reacties
Eigenlijk raar, dat ik iets dat ik belangrijk vind, toch probeer te ontwijken. Wat ik natuurlijk eigenlijk uit de weg ga, zijn de stress- en ongemakkelijke gevoelens die het met zich meebrengt. Ik wil me gewoon liever goed voelen! Vervelende gevoelens en belemmerende gedachten zijn sterk en hardnekkig. Ondanks de tools die ik heb gekregen tijdens de ACT-training, blijf ik soms handelen in lijn met mijn gedachten of gevoelens in plaats van handelen op basis van wat ik belangrijk vind. Gelukkig ben ik me er steeds meer van bewust en kan ik vaker de knop omzetten, en wél doen wat ik belangrijk vind, ondanks de negatieve bijbehorende gedachten of gevoelens. En soms heb ik gewoon geen keuze, zoals nu. En ook dat is goed. Gelukkig heb ik collega’s voor wie dit gesneden koek is, en die ik kan lastig vallen. Dus collega’s; vergeef me mijn vragen, en stiekem hoop ik toch dat jullie me niet een al te domme gans vinden.
ACT coach, stress coach en trainer Career & Kids
